Jump to content

aluisse

E Victionario

Discretiva

aluisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
aluisse
perfectum activa infinitivus alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /a.luˈis.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·lu·is·se — morphologica: alu-isse

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

  • Conservate parenti filium, parentem filio, ne aut senectutem iam prope desperatam contempsisse aut adulescentiam plenam spei maximae non modo non aluisse vos verum etiam perculisse atque adflixisse videamini. Quem si nobis, si suis, si rei publicae conservatis, addictum, deditum, obstrictum vobis ac liberis vestris habebitis omniumque huius nervorum ac laborum vos potissimum, iudices, fructus uberes diuturnosque capietis. —Pro M. Caelio oratio Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Quod est enim hoc contra naturam inperfectum atque dimidiatum matris genus peperisse ac statim a sese abiecisse? aluisse in utero sanguine suo nescio quid, quod non videret, non alere nunc suo lacte, quod videat, iam viventem, iam hominem, iam matris officia inplorantem? —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro M. Caelio oratio. (The Latin Library): [80] — aluisse
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: aluisse.
  3. 3.0 3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodecimus. Capitulum I, [6] — aluisse