alno

E Victionario

Discretiva

alno dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
alnō casus dativus singularis substantivi alnus
alnō casus ablativus singularis substantivi alnus

Appellatio[+/-]

API: /ˈalnoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: al·nō — morphologica: aln-o

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • reperitur et in alno tuber, tanto deterius, quantum ab acere alnus ipsa distat. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 27, [69] — alno
  2. Vicicitatio: alno.