alnis

E Victionario

Discretiva

alnis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
alnīs casus dativus pluralis substantivi alnus
alnīs casus ablativus pluralis substantivi alnus

Appellatio[+/-]

API: /ˈalniːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: al·nīs — morphologica: aln-is

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • hoc primo saepis causa factum, sabucis, cotoneo et rubis depactis, mox et culturae, ut populis, alnis, salici, quae vel inverso surculo seritur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 13, [68] — alnis
  2. Vicicitatio: alnis.