alni

E Victionario

Discretiva

alni dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
alnī casus genitivus singularis substantivi alnus
alnī casus nominativus pluralis substantivi alnus
alnī casus vocativus pluralis substantivi alnus
Appellatio[+/-]
API: /ˈalniː/(classice)
Syllabificatio phonetica: al·nī — morphologica: aln-i

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • non nisi in aquosis proveniunt salices, alni, populi, siler, ligustra tesseris utilissima, item vaccinia Italiae in aucupiis sata, Galliae vero etiam purpurae tinguendae causa ad servitiorum vestes. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 31, [77] — alni
  2. Vicicitatio: alni.