almam

Discretiva

almam dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Hungarice: almám

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
almam	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi almus

Appellatio

API: /ˈal.mam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: al·mam — morphologica: alm-am

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

Marcus Manilius fl. 14

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• Aurora interea miseris mortalibus almam

extulerat lucem referens opera atque labores:

iam pater Aeneas, iam curvo in litore Tarchon

constituere pyras. huc corpora quisque suorum

more tulere patrum, subiectisque ignibus atris

conditur in tenebras altum caligine caelum. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis

class.

• Taurus, in aversos praeceps cum tollitur ortus,

sexta parte sui certantis luce sorores

Pleiadas ducit. quibus aspirantibus almam

in lucem eduntur Bacchi Venerisque sequaces

perque dapes mensasque super petulantia corda

et sale mordaci dulcis quaerentia risus. —Astronomicon M. Manilii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Vestam, quod herbis vel variis vestita sit rebus, vel a vi sua stando. Eandem et Tellurem et Matrem magnam fingunt, turritam cum tympano et gallo et strepitu cymbalorum. Matrem vocatam, quod plurima pariat; magnam, quod cibum gignat; almam, quia universa animalia fructibus suis alit. Est enim alimentorum nutrix terra. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis