alebat

E Victionario

Discretiva

alebat dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
alēbat tertia singularis imperfectum activa indicativus alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /aˈleːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·lē·bat — morphologica: al-ebat

Loci[+/-]

Gaius Valerius Catullus
-87…-54		M. Tullius Cicero
-106…-43		C. Sallustius Crispus
-86…-34		P. Ovidius Naso
-42…+18		Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
class.class.class.class.class.XVI

Latinitas Romana

class.

  • hunc simulac cupido conspexit lumine virgo
regia, quam suavis exspirans castus odores
lectulus in molli complexu matris alebat,
quales Eurotae praegignunt flumina myrtos
aurave distinctos educit verna colores,
non prius ex illo flagrantia declinavit
lumina, quam cuncto concepit corpore flammam
funditus atque imis exarsit tota medullis. —Carmina Catulli [1][2]

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Tum secundum quietem visus ei dicitur draco is, quem mater Olympias alebat, radiculam ore ferre et simul dicere, quo illa loci nasceretur (neque is longe aberat ab eo loco); eius autem esse vim tantam ut Ptolomaeum facile sanaret. —De divinatione Ciceronis [3][2]

class.  (ca. 42/41 a.C.n.)

  • nam quicumque inpudicus adulter, ganeo manu, ventre, pene bona patria laceraverat, quique alienum aes grande conflaverat, quo flagitium aut facinus redimeret, praeterea omnes undique parricidae, sacrilegi, convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes, ad hoc quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat, postremo omnes, quos flagitium, egestas, conscius animus exagitabat, ii Catilinae proxumi familiaresque erant. —De Catilinae coniuratione C. Sallusti Crispi [4][2]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • est lacus, adclivis devexo margine formam
litoris efficiens, summum myrteta coronant.
venerat huc Dryope fatorum nescia, quoque
indignere magis, nymphis latura coronas,
inque sinu puerum, qui nondum impleverat annum,
dulce ferebat onus tepidique ope lactis alebat. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [5][2]

class.

  • O hominem mille mortibus dignum, sive devorandos servos obiciebat muraenis, quas esurus erat, sive in hoc tantum illas alebat, ut sic aleret. —Ad Neronem caesarem de clementia Senecae [6][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Moeris: Quomodo illuxissent isti pro chameleontibus?
Circe: Vel quia adulatores et imitatores omnium praeter quam eorum quae onesta et clara videntur: sicut nunc praeter rubrum, atque candidum, colores omnes imitantur. Vel quia aura popularis eos alebat nec quippam aliud ab humana laude et gloria aucupabantur. —Cantus Circaeus Iordani Bruni [7][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 64. carmen nuptiale Thetidis et Pelei, versus 88 — alebat (Bibliotheca Augustana)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: alebat.
  3. ↑ 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber secundus. 66 [135] — alebat
  4. ↑ 4.0 4.1 Gaius Sallustius Crispus - De Catilinae coniuratione. (Bibliotheca Augustana): Cap. XIV. Versus 3  — alebat
  5. ↑ 5.0 5.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus, Dryope, versus 339 — alebat
  6. ↑ 6.0 6.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Neronem caesarem de clementia. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 1. 18 — alebat
  7. ↑ 7.0 7.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Cantus Circaeus (Universitas Turicensis): Dialogus primus. Cap. Quaestio XXI. [Interloquunt Circe et Moeris] — alebat
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=alebat&oldid=219239"