Jump to content

agitantem

E Victionario

Discretiva

agitantem dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
agitantem casus accusativus singularis · genus masculinum participii agitāns
agitantem casus accusativus singularis · genus femininum participii agitāns

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /a.giˈtan.tem/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·tem — morphologica: agit-ant-em

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
P. Cornelius Tacitus
55–117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • homines enim, etsi aliis multis, tamen hoc uno plurimum a bestiis differunt, quod rationem habent a natura datam mentemque acrem et vigentem celerrimeque multa simul agitantem et, ut ita dicam, sagacem, quae et causas rerum et consecutiones videat et similitudines transferat et disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet omnemque complectatur vitae consequentis statum. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

saec. I.

  • Variae hinc cogitationes invicem animum diversa agitantem commoverant. Meritum ingens in semet esse credebat, quod transfuga et proditor, tantis rebus, si vixisset, iniecturus moram, interfectus esset. Contra facinus ingens aversabatur, cum optime meritum de ipsa, communium parentem liberum, per insidias interemisset. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

  • Varie excepta oratio inter spem metumque ac pu dorem. digressum Voculam et de supremis agitantem liberti servique prohibuere foedissimam mortem sponte praevenire. et Classicus misso Aemilio Longino, desertore primae legionis, caedem eius maturavit; Herennium et Numisium legatos vinciri satis visum. dein sumptis Romani imperii insignibus in castra venit. nec illi, quamquam ad omne facinus durato, verba ultra suppeditavere quam ut sacramentum recitaret: iuravere qui aderant pro imperio Galliarum. —Historiae P. Cornelii Taciti [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber secundus. XIV. [45] — agitantem
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: agitantem.
  3. 3.0 3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VIII. Capitulum III, [14] — agitantem
  4. 4.0 4.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber IV.  [59] — agitantem