aedificavimus

Discretiva

aedificavimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aedificāvimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	aedificō (aedificāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯difiˈkaːwimus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·vi·mus — morphologica: aedi-ficav-imus

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Haec tota nostra culpa est, quantum aestimamus, haec grandis illa iniuria quam vobis fecimus, quod monachum, solum, peregrinum, pauperem, miserabilem, animae suae periculum fugitantem, salutem suam sollicite quaerentem, pulsantem, supplicantem suscepimus; seu quod talem, taliter a nobis susceptum, denuo sine causa non eiicimus, ut, quod aedificavimus iterum destruentes, praevaricatores nos constituamus. —Epistolae Bernardi Claraevallensis (1090-1153). Epistola LXVIII. Ad eosdem unde supra.