aedificaret

Discretiva

aedificaret dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aedificāret	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	aedificō (aedificāre)

API: /ae̯difiˈkaːret/

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·ret — morphologica: aedi-fic-aret

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

verna carus Pericli Atheniensium principi, cum is in arce templum aedificaret repsissetque super altitudinem fastigii et inde cecidisset, hac herba dicitur sanatus, monstrata Pericli somnio a Minerva, quare parthenium vocari coepta est adsignaturque ei deae. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. XII.

Sed ego de terra formavi hominem, ut ab inferioribus ad superiora conscenderet, et ut incipiendo et perficiendo bona opera, sursum praeclaras virtutes ad ardua aedificaret. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 20, [44] — aedificaret
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: aedificaret.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio quinta — aedificaret