Discretiva
|
aedificante dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| aedificante
|
casus ablativus singularis
|
participii aedificāns
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·te — morphologica: aedi-fic-ant-e
|
|
Quintus Horatius Flaccus -65…-8
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 41-40 a.C.n.)
- quid? cum Picenis excerpens semina pomis
- gaudes, si cameram percusti forte, penes te es?
- quid? cum balba feris annoso verba palato,
- aedificante casas qui sanior? adde cruorem
- stultitiae atque ignem gladio scrutare. modo, inquam. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]
Fontes
