adorare

Discretiva

adorare dictio est in variis linguis:

• Italice: adorare

Formae affines

Latine

adōrāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adōrāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	adōrō
adōrāre	—	praesens	activa	infinitivus	adōrō

Appellatio

API: /adoːˈraːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·ō·rā·re — morphologica: ad-or-are

Dacoromane

adorare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adorare	—	praesens	activa	infinitivus	adora substantiv.

Appellatio

API: /adoˈrare/

Syllabificatio phonetica: a·do·ra·re — morphologica: ad-or-are

Hispanice

adorare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adorare	prima singularis	futurum	activa	coniunctivus	adorar †
adorare	tertia singularis	futurum	activa	coniunctivus	adorar †

Appellatio

API: [aðoˈɾaɾe]

Syllabificatio phonetica: a·do·ra·re — morphologica: ad-or-are

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus 55-117

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Sed et illa meminerit, cum e civitate remeaverit, deos penatis adorare; deinde, si tempestivum erit, confestim, si minus, postero die oculis perlustrare, omnes partes agri revisere atque aestimare num quid absentia sua de disciplina et custodia remiserit, num aliqua vitis, num arbor, num fruges absint; tum etiam pecus et familiam recenseat fundique instrumentum et supellectilem. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Nam caniculae exortu accendi solis vapores quis ignorat? cuius sideris effectus amplissimi in terra sentiuntur: fervent maria exoriente eo, fluctuant in cellis vina, moventur stagna. orygem appellat Aegyptus feram, quam in exortu eius contra stare et contueri tradit ac velut adorare, cum sternuerit. canes quidem toto eo spatio maxime in rabiem agi non est dubium. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105-110 p.C.n.)

• nec deerat Otho protendens manus adorare vulgum, iacere oscula et omnia serviliter pro dominatione. postquam universa classicorum legio sacramentum eius accepit, fidens viribus, et quos adhuc singulos extimulaverat, accendendos in commune ratus pro vallo castrorum ita coepit. —Historiae P. Cornelii Taciti