absolvendum

Discretiva

absolvendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
absolvendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	absolvō (absolvere)

Forma	Modus flexurae	originis
absolvendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi absolvendus
absolvendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi absolvendus
absolvendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi absolvendus
absolvendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi absolvendus

Appellatio

API: /absolˈwendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·dum — morphologica: ab-solv-end-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Gellius ca. 130-180

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• Etenim si illud est flagitiosum, quod mihi omnium rerum turpissimum maximeque nefarium videtur, ob rem iudicandam pecuniam accipere, pretio habere addictam fidem et religionem, quanto illud flagitiosius improbius indignius, eum a quo pecuniam ob absolvendum acceperis condemnare, ut ne praedonum quidem praetor in fide retinenda consuetudinem conservet! —In C. Verrem actio secunda Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

• Adsistebant fabri aedium complures, balneis novis moliendis adhibiti, ostendebantque depictas in membranulis varias species balnearum. Ex quibus cum elegisset unam formam speciemque operis, interrogavit quantus esset pecuniae sumptus ad id totum opus absolvendum. —Noctes Atticae A. Gellii

saec. IV.

• Quod ergo dicimus, « bonum naturale etiam de adulteriis posse subsistere, malum autem originale etiam de coniugio trahi, » non huc pervenit, quo ille conatur adducere, non nasci reum de adulteriis, nec innocentem de nuptiis: sed ex utroque reum generatione factum, propter originale delictum; et utrumque regeneratione absolvendum, propter naturae bonum. —De nuptiis et concupiscentia Augustini