Turcus

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

A voce Turcica significanti fortis.

Nomen proprium

Turc|us, -a, -um

1. (masc.plur. Turcae vel Turci) Quaedam gens Altaicae in Asia.
2. De hac gente.
   1. (subst.) Homo Turcus.

Declinatio

singularis				pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	Turcus	Turca	Turcum	nom.	Turcī	Turcae	Turca
gen.	Turcī	Turcae	Turcī	gen.	Turcōrum	Turcārum	Turcōrum
dat.	Turcō	Turcae	Turcō	dat.	Turcīs	Turcīs	Turcīs
acc.	Turcum	Turcam	Turcum	acc.	Turcōs	Turcās	Turca
abl.	Turcō	Turcā	Turcō	abl.	Turcīs	Turcīs	Turcīs
voc.	Turce	Turca	Turcum	voc.	Turcī	Turcae	Turca

Dictiones derivatae

• Turcia

Loci

Victorius Ciarrocchi

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XXI.

• Victorius Ciarrocchi: Carolus ... comiter ab Ahmedo III, Turcorum sultano est acceptus. Vox Latina, tomus 45, 2009, Fasc. 177.

Translationes

Turcice

Türk

Anglice

Turkish ; (Turcae) Turks pl

Graeca Antiqua

(Turcae) Τοῦρκοι (Tūrcoe, pl.)

Hispanice

turco ; (Turcae) turcos pl

Iaponice

(Turcae) トルコ族 (Toruko-zoku) , チュルク族 (Churuku-zoku)

Sinice

(Turcae) 土耳古族 Tǔrgǔzú