multus

Latine

Formae aliae

• moltus (antique)

Notatio

A lingua prisca Indoeuropaea *ml-to-, a *ml- “magnus”. Cognatum est melius.

Nomen adiectivum

mult|us, -a, -um (comp: plus, sup: plurimus)

1. √ Qui numerum magnum complectitur; numerosus; haud paucus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	multus	multa	multum	nom.	multī	multae	multa
gen.	multī	multae	multī	gen.	multōrum	multārum	multōrum
dat.	multō	multae	multō	dat.	multīs	multīs	multīs
acc.	multum	multam	multum	acc.	multōs	multās	multa
abl.	multō	multā	multō	abl.	multīs	multīs	multīs
voc.	multe	multa	multum	voc.	multī	multae	multa

multus comparativus	dilatare ▼

multus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	—	—	plūs	nom.	plūrēs	plūrēs	plūra
gen.	—	—	plūris	gen.	plūrium	plūrium	plūrium
dat.	—	—	—	dat.	plūribus	plūribus	plūribus
acc.	—	—	plūs	acc.	plūrēs	plūrēs	plūra
abl.	—	—	plūre	abl.	plūribus	plūribus	plūribus
voc.	—	—	plūs	voc.	plūrēs	plūrēs	plūra

multus superlativus	dilatare ▼

multus superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	plūrimus	plūrima	plūrimum	nom.	plūrimī	plūrimae	plūrima
gen.	plūrimī	plūrimae	plūrimī	gen.	plūrimōrum	plūrimārum	plūrimōrum
dat.	plūrimō	plūrimae	plūrimō	dat.	plūrimīs	plūrimīs	plūrimīs
acc.	plūrimum	plūrimam	plūrimum	acc.	plūrimōs	plūrimās	plūrima
abl.	plūrimō	plūrimā	plūrimō	abl.	plūrimīs	plūrimīs	plūrimīs
voc.	plūrime	plūrima	plūrimum	voc.	plūrimī	plūrimae	plūrima

Usus

• plus quam

Exempla

• Sententia: e pluribus unum.

Translationes

Anglice

√ many : multi unum corpus sumus in Christo — we, the many, are one body in Christ

Batave

veel

Esperantice

multa

Graeca Antiqua

√ πολύς (polys)

Hispanice

= mucho

Lusitane

= muito ; mui in variis linguis ex Rio Grande do Sul

Turcice

√ bir çok