oro

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈoːroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ō·rō — morphologica: or-o

Notatio[+/-]

Latine: ōs (ōris)

Verbum temporale[+/-]

ōr|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. Dicere, loqui, causas agere
  2. Rogare, petere.
  3. Supplicare, precari.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ōr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ōrō ōrem   ōrābam ōrārem ōrābō  
II. sing. ōrās ōrēs ōrā! ōrābās ōrārēs ōrābis ōrātō!
III. sing. ōrat ōret   ōrābat ōrāret ōrābit ōrātō!
I. plur. ōrāmus ōrēmus   ōrābāmus ōrārēmus ōrābimus  
II. plur. ōrātis ōrētis ōrāte! ōrābātis ōrārētis ōrābitis ōrātōte!
III. plur. ōrant ōrent   ōrābant ōrārent ōrābunt ōrantō!
Thema Vox passiva
ōr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ōror ōrer   ōrābar ōrārer ōrābor  
II. sing. ōrāris ōrēris ōrāre! ōrābāris ōrārēris ōrāberis ōrātor!
III. sing. ōrātur ōrētur   ōrābātur ōrārētur ōrābitur ōrātor!
I. plur. ōrāmur ōrēmur   ōrābāmur ōrārēmur ōrābimur  
II. plur. ōrāminī ōrēminī ōrāminī! ōrābāminī ōrārēminī ōrābiminī
III. plur. ōrantur ōrentur   ōrābantur ōrārentur ōrābuntur ōrantor!
Thema Vox activa
ōrāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ōrāvī ōrāverim ōrāveram ōrāvissem ōrāverō
II. sing. ōrāvistī ōrāveris ōrāverās ōrāvissēs ōrāveris
III. sing. ōrāvit ōrāverit ōrāverat ōrāvisset ōrāverit
I. plur. ōrāvimus ōrāverimus ōrāverāmus ōrāvissēmus ōrāverimus
II. plur. ōrāvistis ōrāveritis ōrāverātis ōrāvissētis ōrāveritis
III. plur. ōrāvērunt ōrāverint ōrāverant ōrāvissent ōrāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
ōrāre ōrāvisse ōrātūrum,
-am, -um esse
ōrāns   ōrātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
ōrārī ōrātum,
-am, -um esse
ōrātum īrī   ōrātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
ōrandī ōrandus, -a, -um ōrātum ōrātū

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Discretiva

oro dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 523 — “ŌRO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 665 — “ōro, āvī, ātum, 1.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ōro, āvī, ātum, āre (ōs, oris) (tom. 2, p. 1404)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)orare
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)oro