Jump to content

weiden

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
weidenAPI: [ˈvaɪ̯dn̩](appellatio normata)

Verbum temporale

[+/-]

weid|en, -e, -ete, geweidet

  1. (Intransitivum) pāscor
  2. (Transitivum) agnos pāscō (ich weide Lämmer)

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]
Thema Vox activa
weid- Tempus praesens imperfectum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct.
I. sing. ich weide weide   weidete weidete
II. sing. du weidest weidest weide!
weid!
weidetest weidetest
III. sing. er, sie
es
weidet weide   weidete weidete
I. plur. wir weiden weiden   weideten weideten
II. plur. ihr weidet weidet weidet! weidetet weidetet
III. plur. sie weiden weiden   weideten weideten

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium gerundivum
Tempus praesens perfectum praesens perfectum praesens
Vox activa weiden geweidet haben weidend geweidet zu weidender, -e, -es

Dictiones derivatae

[+/-]