weiden
Germanice[+/-]
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
weiden 
API: [ˈvaɪ̯dn̩] (appellatio normata)
Verbum temporale[+/-]
weid|en, -e, -ete, geweidet
Coniugatio[+/-]
Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| weid- | Tempus praesens | imperfectum | |||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | ||
| I. sing. | ich | weide | weide | weidete | weidete | ||
| II. sing. | du | weidest | weidest | weide! weid! |
weidetest | weidetest | |
| III. sing. | er, sie es |
weidet | weide | weidete | weidete | ||
| I. plur. | wir | weiden | weiden | weideten | weideten | ||
| II. plur. | ihr | weidet | weidet | weidet! | weidetet | weidetet | |
| III. plur. | sie | weiden | weiden | weideten | weideten | ||
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | gerundivum | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | praesens | perfectum | praesens |
| Vox activa | weiden | geweidet haben | weidend | geweidet | zu weidender, -e, -es |