volunt

E Victionario

Discretiva

volunt dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volunt tertia pluralis praesens activa indicativus volō (velle)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈwolunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: vo·lunt — morphologica: vol-unt

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • et quidam medici saeculi nostri sub auctore, ut ipsi videri volunt, Themisone contendunt nullius causae notitiam quicquam ad curationes pertinere; satisque esse quaedam communia morborum intueri. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • Cuius Anthedon, Onc<h>estos, Thespiae liberum oppidum, Lebadea nec cedentes Athenis claritate quae cognominantur Boeotiae Thebae, duorum numinum Liberi atque Herculis, ut volunt, patria. —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [[54] ] — volunt
  2. Vicicitatio: volunt.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 11, [25] — volunt