vino

Discretiva

vino dictio est in variis linguis:

• Esperantice: vino
• Italice: vino
• Hispanice: vino
• Slovene: vino

Dictiones similes

• Lusitane: vinho

Formae affines

Latine

vīnō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vīnō	casus dativus singularis	substantivi vīnum
vīnō	casus ablativus singularis	substantivi vīnum

Appellatio

API: /ˈwiːnoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·nō — morphologica: vin-o

Dacoromane

vino

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vino	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	veni

Appellatio

API: /ˈvino/

Syllabificatio phonetica: vi·no — morphologica: vin-i

Formae aliae

• vin, vină

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid deinde? furcifer quo progreditur? Ait hac laetitia Deiotarum elatum vino se obruisse in convivioque nudum saltavisse. Quae crux huic fugitivo potest satis supplici adferre? Deiotarum saltantem quisquam aut ebrium vidit umquam? Omnes sunt in illo rege virtutes, quod te, Caesar, ignorare non arbitror, sed praecipue singularis et admiranda frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari reges non solere. Frugi hominem dici non multum habet laudis in rege: fortem, iustum, severum, gravem, magni animi, largum, beneficum, liberalem: hae sunt regiae laudes, illa privata est. —Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio Ciceronis

class.

• Marrucine Asini, manu sinistra

non belle uteris: in ioco atque vino

tollis lintea neglegentiorum.

hoc salsum esse putas? fugit te, inepte:

quamvis sordida res et invenustast. —Carmina Catulli

Latinitas postclassica

saec. II.

• Tunc exosculata pressule, non qualia in lupanari solent basiola iactari vel meretricum poscinummia vel adventorum negantinummia, sed pura atque sincera instruit et blandissimos adfatus: «Amo» et «Cupio» et «Te solum diligo» et «Sine te iam vivere nequeo» et cetera, quis mulieres et alios inducunt et suas testantur adfectationes, capistroque me prehensum more, quo didiceram, reclinat facile, quippe cum nil novi nihilque difficile facturus mihi viderer, praesertim post tantum temporis tam formonsae mulieris cupientis amplexus obiturus; nam et vino pulcherrimo atque copioso memet madefeceram et ungento fraglantissimo prolubium libidinis suscitaram. —Metamorphoseon libri XI Apulei

saec. II.

• Is in conviviis iuvenum, quae agitare Athenis hebdomadibus lunae sollemne nobis fuit, simulatque modus epulis factus et utiles delectabilesque sermones coeperant, tum, silentio ad audiendum petito, loqui coeptabat atque id genus vili et incondita verborum caterva hortabatur omnes ad bibendum, idque se facere ex decreto Platonico praedicabat, tamquam Plato in libris quos De Legibus composuit laudes ebrietatis copiosissime scripsisset utilemque esse eam bonis ac fortibus viris censuisset; ac simul inter eiusmodi orationem crebris et ingentibus poculis ingenium omne ingurgitabat, fomitem esse quendam dicens et ignitabulum ingenii virtutisque, si mens et corpus hominis vino flagraret. —Noctes Atticae A. Gellii