victuro
Discretiva
|
victuro dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]victūrō
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| victūrō | casus dativus singularis · genus masculinum | participii victūrus |
| victūrō | casus ablativus singularis · genus masculinum | participii victūrus |
| victūrō | casus dativus singularis · genus neutrum | participii victūrus |
| victūrō | casus ablativus singularis · genus neutrum | participii victūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /wikˈtuːroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vic·tū·rō — morphologica: vict-ur-o
vīctūrō
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| vīctūrō | casus dativus singularis · genus masculinum | participii vīctūrus |
| vīctūrō | casus ablativus singularis · genus masculinum | participii vīctūrus |
| vīctūrō | casus dativus singularis · genus neutrum | participii vīctūrus |
| vīctūrō | casus ablativus singularis · genus neutrum | participii vīctūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /wiːkˈtuːroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vīc·tū·rō — morphologica: vict-ur-o