victuri
Discretiva
|
victuri dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
victūrī[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| victūrī | casus genitivus singularis · genus masculinum | participii victūrus |
| victūrī | casus genitivus singularis · genus neutrum | participii victūrus |
| victūrī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii victūrus |
| victūrī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii victūrus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /wikˈtuːriː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vic·tū·rī — morphologica: vict-ur-i
vīctūrī[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| vīctūrī | casus genitivus singularis · genus masculinum | participii vīctūrus |
| vīctūrī | casus genitivus singularis · genus neutrum | participii vīctūrus |
| vīctūrī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii vīctūrus |
| vīctūrī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii vīctūrus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /wiːkˈtuːriː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vīc·tū·rī — morphologica: vict-ur-i