victura
Discretiva
|
victura dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]victūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| victūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii victūrus |
| victūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii victūrus |
| victūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii victūrus |
| victūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii victūrus |
| victūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii victūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /wikˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vic·tū·ra — morphologica: vict-ur-a
victūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| victūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii victūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /wikˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vic·tū·rā — morphologica: vict-ur-a
vīctūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| vīctūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii vīctūrus |
| vīctūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii vīctūrus |
| vīctūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii vīctūrus |
| vīctūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii vīctūrus |
| vīctūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii vīctūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /wiːkˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vīc·tū·ra — morphologica: vict-ur-a
vīctūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| vīctūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii vīctūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /wiːkˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vīc·tū·rā — morphologica: vict-ur-a