vianti

E Victionario

Discretiva

vianti dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

viantī[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
viantī casus dativus singularis participii viāns
viantī casus ablativus singularis adiectivi viāns
Appellatio[+/-]
API: /wiˈantiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·an·tī — morphologica: vi-ant-i

Italice[+/-]

vianti[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
vianti forma pluralis participii viante
Appellatio[+/-]
API: /viˈanti/
Syllabificatio phonetica: vi·an·ti — morphologica: viant-i

Loci[+/-]

Apuleius ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Sed dira illa femina et malitiae novercalis exemplar unicum non acerba filii morte, non parricidii conscientia, non infortunio domus, non luctu mariti vel aerumna funeris commota cladem familiae in vindictae compendium traxit, missoque protinus cursore, qui vianti marito domus expugnationem nuntiaret, ac mox eodem ocius ab itinere regresso personata nimia temeritate insimulat privigni veneno filium suum interceptum. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber X. Capitulum V. Versus 3 — vianti
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: vianti.