Jump to content

viam

E Victionario

Discretiva

viam dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
viam casus accusativus singularis substantivi via

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈvi.am/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·am — morphologica: vi-am

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
viam prima singularis imperfectum activa indicativus via
viam prima pluralis imperfectum activa indicativus via

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /viˈam/
Syllabificatio phonetica: vi·am — morphologica: vi-am

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • elephans homine obvio forte in solitudine et simpliciter oberrante clemens placidusque etiam demonstrare viam traditur; —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

  • Ac dum pabulo nostro suaque cura refecti sarcinulis quisque sumptis suis viam capessunt, clamore primum nominatim cientes illum iuvenem frequenter inclamant, mox mora diutina commoti mittunt e suis arcessitorem unum, qui requisitum comitem tempestivae viae commonefactum reduceret. —Metamorphoseon libri XI Apulei [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 5, [9] — viam
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: viam.
  3. 3.0 3.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VIII. Capitulum XXI. Versus 2 — viam