viae

E Victionario

Discretiva

viae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
viae casus genitivus singularis substantivi via
viae casus dativus singularis substantivi via
viae casus nominativus pluralis substantivi via
viae casus vocativus pluralis substantivi via

Appellatio[+/-]

API: /ˈwi.ae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·ae — morphologica: vi-ae

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Gaius Valerius Catullus
-87…-54
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
Aulus Gellius
ca. 130-170
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

  • nos enim ne nunc quidem oculis cernimus ea quae videmus; neque est enim ullus sensus in corpore, sed, ut non physici solum docent verum etiam medici, qui ista aperta et patefacta viderunt, viae quasi quaedam sunt ad oculos, ad auris, ad naris a sede animi perforatae. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1]

class.

  • o dulces comitum valete coetus,
longe quos simul a domo profectos
diversae varie viae reportant. —Carmina Catulli [2][3]

class. (ca. 30 p.C.n.)

  • Deinde duo itinera incipiunt: alterum asperam arteriam nominant, alterum stomachum. Arteria exterior ad pulmonem, stomachus interior ad ventriculum fertur; illa spiritum, hic cibum recipit. Quibus cum diversae viae sint, qua coeunt exigua in arteria sub ipsis faucibus lingua est; quae, cum spiramus, attollitur, cum cibum potionemque adsumimus, arteriam claudit. —De Medicina Celsi [4][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Simul, inquit, forma, factis, eloquentia, dignitate, acrimonia, confidentia pariter praecellebat, ut facile intellegeretur magnum viaticum ex se atque in se ad rempublicam evertendam habere. Magnum viaticum pro magna facultate et paratu magno nove positum est, videturque Graecos secutus, qui ἐφόδιον a sumptu viae ad aliarum quoque rerum apparatus traducunt ac saepe ἐφοδίασον pro eo dicunt, quod est institue et instrue. —Noctes Atticae A. Gellii [5][3]

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

  • Sic locuto deo pastore nulloque sermone reddito sed adorato tantum numine salutari Psyche pergit ire. Sed cum aliquam multum viae laboranti vestigio pererrasset, inscia quodam tramite iam die labente accedit quandam civitatem, in qua regnum maritus unius sororis eius optinebat. —Metamorphoseon libri XI Apulei [6]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber primus. XL [46] — viae
  2. 2.0 2.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 46. ad comites, versus 11 — viae (Bibliotheca Augustana)
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Vicicitatio: viae.
  4. 4.0 4.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, I. [3] — viae
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber septimus decimus. Capitulum II, [13] — viae
  6. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum XXVI. Versus 1 — viae