transituri
Discretiva
|
transituri dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| trānsitūrī | casus genitivus singularis · genus masculinum | participii trānsitūrus |
| trānsitūrī | casus genitivus singularis · genus neutrum | participii trānsitūrus |
| trānsitūrī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii trānsitūrus |
| trānsitūrī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii trānsitūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈtraːnsiˈtuːriː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū·rī — morphologica: trans-itur-i
Loci
[+/-]Latinitas Romana
[+/-]
- alienae quoque religionis intellectu creduntur maria transituri non ante naves conscendere quam invitati rectoris iureiurando de reditu, visique sunt fessi aegritudine, quando et illas moles infestant morbi, herbas supini in caelum iac<i>entes, veluti tellure precibus allegata. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 1, [3] — transituri
- ↑ Vicicitatio: transituri.