transitura

Discretiva

transitura dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

trānsitūra

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
trānsitūra	casus nominativus singularis · genus femininum	participii trānsitūrus
trānsitūra	casus vocativus singularis · genus femininum	participii trānsitūrus
trānsitūra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii trānsitūrus
trānsitūra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii trānsitūrus
trānsitūra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii trānsitūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtraːnsiˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū·ra — morphologica: trans-itur-a

trānsitūrā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
trānsitūrā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii trānsitūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtraːnsiˈtuːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū·rā — morphologica: trans-itur-a

Loci

Latinitas Romana

class.

• temptavere gentes transferre ad sese propter remedii praestantiam fictilibus in vasis, dato per cavernas radicibus spiramento, qualiter omnia transitura longius seri aptissime transferrique meminisse conveniet, ut semel quaeque dicantur. —Naturalis historia Plinii