transeuntes
Discretiva
transeuntes dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
trānseuntēs | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii trānsiēns |
trānseuntēs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | participii trānsiēns |
trānseuntēs | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii trānsiēns |
trānseuntēs | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii trānsiēns |
trānseuntēs | casus accusativus pluralis · genus femininum | participii trānsiēns |
trānseuntēs | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii trānsiēns |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /traːnseˈunteːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: trāns·e·un·tēs — morphologica: trans-eunt-es
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- nam pastinaca latrocinatur ex occulto transeuntes radio, quod telum est ei, figens. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 67, [144] — transeuntes
- ↑ Vicicitatio: transeuntes.