transeunte

E Victionario

Discretiva

transeunte dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
trānseunte casus ablativus singularis participii trānsiēns

Appellatio[+/-]

API: /traːnseˈunte/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·e·un·te — morphologica: trans-eunt-e

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Item si ex alia parte vulnus aperiatur, laxius esse debet, quam ut telo postea transeunte amplietur. —De Medicina Celsi [1]

saec. I.

  • ultima omnium quae memorantur Tyle, in qua solstitio nullas esse noctes indicavimus, cancri signum sole transeunte, nullosque contra per brumam dies. —Naturalis historia Plinii [2][3]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, V. [[1c] ] — transeunte
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 30, [104] — transeunte
  3. Vicicitatio: transeunte.