transeunte

Discretiva

transeunte dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
trānseunte	casus ablativus singularis	participii trānsiēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːnseˈunte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·e·un·te — morphologica: trans-eunt-e

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Item si ex alia parte vulnus aperiatur, laxius esse debet, quam ut telo postea transeunte amplietur. —De Medicina Celsi

saec. I.

• ultima omnium quae memorantur Tyle, in qua solstitio nullas esse noctes indicavimus, cancri signum sole transeunte, nullosque contra per brumam dies. —Naturalis historia Plinii