tracturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tū·rus — morphologica: tract-ur-us

Notatio

← Latine: trahō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
tractūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	trahō (trahere)

Loci

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Haec ac talia flagrans oculis, truci voce, quo latius audiretur (etenim se centuriones et quidam militum consilio miscuerant), ita effudit ut cautos quoque ac providos permoveret, vulgus et ceteri unum virum ducemque, spreta aliorum segnitia, laudibus ferrent. hanc sui famam ea statim contione commoverat, qua recitatis Vespasiani epistulis non ut plerique incerta disseruit, huc illuc tracturus interpretatione, prout conduxisset: aperte descendisse in causam videbatur, eoque gravior militibus erat culpae vel gloriae socius. —Historiae P. Cornelii Taciti