Discretiva
|
tractasti dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| tractāstī
|
secunda singularis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
tractō (tractāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trac·tās·tī — morphologica: tracta[v-i]sti
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (51 a.C.n. / 703 a.u.)
- “Sic tu,” inquis, “Hirrum tractasti?” immo, si scias, quam facile, quam ne contentionis quidem minimae fuerit, pudeat te ausum illum umquam esse incedere tamquam tuum competitorem. Post repulsam vero risus facit: civem bonum ludit et contra Caesarem sententias dicit; exspectationem corripit; Curionem prorsus curionem non mediocriter obiurgatus ac repulsa se mutavit. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]
Fontes
