Discretiva
|
tractandorum dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| tractandōrum
|
casus genitivus pluralis · genus masculinum
|
gerundivi tractandus
|
| tractandōrum
|
casus genitivus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi tractandus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trac·tan·dō·rum — morphologica: tract-and-orum
|
|
|
M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 90–96 p.C.n.)
- Mollienda est in plerisque aliquo colore asperitas orationis, ut Cicero de proscriptorum liberis fecit. Quid enim crudelius quam homines honestis parentibus ac maioribus natos a re publica summoveri? Itaque durum id esse summus ille tractandorum animorum artifex confitetur, sed ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis adfirmat ut iis solutis stare ipsa non possit. Consecutus itaque est ut aliquid eorum quoque causa videretur facere contra quos diceret. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]
Fontes
