Discretiva
|
tractandae dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| tractandae
|
casus genitivus singularis · genus femininum
|
gerundivi tractandus
|
| tractandae
|
casus dativus singularis · genus femininum
|
gerundivi tractandus
|
| tractandae
|
casus nominativus pluralis · genus femininum
|
gerundivi tractandus
|
| tractandae
|
casus vocativus pluralis · genus femininum
|
gerundivi tractandus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trac·tan·dae — morphologica: tract-and-ae
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Etenim si concedimus intellegentes esse deos, concedimus etiam providentes et rerum quidem maxumarum. ergo utrum ignorant, quae res maxumae sint quoque eae modo tractandae et tuendae, an vim non habent, qua tantas res sustineant et gerant? at et ignoratio rerum aliena naturae deorum est, et sustinendi muneris propter inbecillitatem difficultas minime cadit in maiestatem deorum. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
Fontes
