titillantis

E Victionario

Discretiva

titillantis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

tītillantis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
tītillantis casus genitivus singularis participii tītillāns
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /tiːtilˈlantis/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·tis — morphologica: titill-ant-is

tītillantīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
tītillantīs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii tītillāns
tītillantīs casus accusativus pluralis · genus femininum participii tītillāns
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /tiːtilˈlantiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·tīs — morphologica: titill-ant-is

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XI.

  • Nulla quippe virtus est quae in adolescentiae flore graviora certamina perferat, quam videlicet velut in camino surgentis incendii, titillantis illecebrae genuinus ardor impugnat. —De castitate et mediis eam tuendi Petri Damiani (1007-1072). Caput primum. Quod castitatis virtus iunioribus difficilior sit.