titillantes

E Victionario

Discretiva

titillantes dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
tītillantēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii tītillāns
tītillantēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii tītillāns
tītillantēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii tītillāns
tītillantēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii tītillāns
tītillantēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii tītillāns
tītillantēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii tītillāns

Appellatio[+/-]

API: /tiːtilˈlanteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·tēs — morphologica: titill-ant-es

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. VII. - saec. VIII.

  • Quique titillantes sprevit primordia luxus,
Prima iuventutis calcans ludicra severe
Claruit Aegypto, quod strictum carmine pando. —De laudibus virginum liber Aldhelmi Schireburnensis (c. 640-709).