Discretiva
|
terminata dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
termināta[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| termināta
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
participii terminātus
|
| termināta
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
participii terminātus
|
| termināta
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
participii terminātus
|
| termināta
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
participii terminātus
|
| termināta
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
participii terminātus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·ta — morphologica: terminat-a
terminātā[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| terminātā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
participii terminātus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tā — morphologica: terminat-a
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (46 a.C.n. / 708 a.u.)
- Atque id in dicendo numerosum putatur, non quod totum constat e numeris, sed quod ad numeros proxime accedit; quo etiam difficilius est oratione uti quam versibus, quod in illis certa quaedam et definita lex est, quam sequi sit necesse; in dicendo autem nihil est propositum, nisi ut ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio. Itaque non sunt in ea tamquam tibicini percussionum modi, sed universa comprehensio et species orationis clausa et terminata est, quod voluptate aurium iudicatur. —Orator ad M. Brutum Ciceronis [1][2]
Fontes
