terminante

Discretiva

terminante dictio est in variis linguis:

• Hispanice: terminante
• Lusitane: terminante

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminante	casus ablativus singularis	participii termināns

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnante/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·te — morphologica: termin-ant-e

Italice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminante	—	praesens	activa	participium	terminare

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnante/

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·te — morphologica: termin-ant-e

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• cibis quo longiores tenuioresque, eo gratiores, et ob id salubriores quae pendendo crevere, minimumque seminis tales habent, duritia eius in cibis gratiam terminante. —Naturalis historia Plinii

Latinitas nova

saec. XVI.

• Unde sequitur distinctio, qua aliquid alicubi esse dicitur vel definitive, sicut anima est in corpore, intellectus in animo, vox in sensu auditus; alio pacto infinite, sicut Deus est ubique super omnia, infra omnia, ut omnibus providet, omnibus dat esse, omnia continet et omnia fundat; alio pacto aliquid dicitur alicubi circumscriptive, tanquam in terminante loco, et ita dupliciter: uno pacto adaequate, nempe tanquam in loco proprio, qui non est maior locato, sicut ego sum in tanto spatio quantus sum, vel in tanto loco quanta est superficies aeris me continentis; alio pacto inadaequate, nempe tanquam in loco communi, quomodo sum Tiguri vel in Germania vel in domo. —Summa terminorum metaphysicorum Iordani Bruni