tabernae

Discretiva

tabernae dictio est in variis linguis:

API: /taˈber.nae̯/

Syllabificatio phonetica: ta·ber·nae — morphologica: tabern-ae

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. II. (ca. 116 p.C.n.)

Vatinius inter foedissima eius aulae ostenta fuit, sutrinae tabernae alumnus, corpore detorto, facetiis scurrilibus; primo in contumelias adsumptus, dehinc optimi cuiusque criminatione eo usque valuit ut gratia pecunia vi nocendi etiam malos praemineret. —Annales P. Cornelii Taciti ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

Tum uxorem eius tacite suasi ac denique persuasi, secederet paululum atque ultra limen tabernae ad quampiam tantisper deverteret familiarem sibi mulierem, quoad spatio fervens mariti sedaretur animus, qui tanto calore tantaque rabie perculsus non erat dubius aliquid etiam de se suaque coniuge tristius profecto cogitare. Talium contubernalis epularum taedio fugatus larem reveni meum. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3]^[2]

saec. VII.

Tabernae olim vocabantur aediculae plebeiorum parvae et simplices in vicis, axibus et tabulis clausae; unde et tabernariae, quod ibi solebant consedere. Dictae autem tabernae quod ex tabulis lignisque erant constructae, quae nunc et si non speciem, nomen tamen pristinum retinent. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[4]

↑ ^1.0 ^1.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XV. [34] — tabernae
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: tabernae.
↑ ^3.0 ^3.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IX. Capitulum XXV. Versus 5 — tabernae
↑ Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana): Liber XV. Caput II. [43] — tabernae