supersint

Discretiva

supersint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
supersint	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	supersum (superesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /suˈpersint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·sint — morphologica: super-sint

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• nec pluvias opta, nec te peregrina morentur

sabbata, nec damnis Allia nota suis.

nec quot transieris et quot tibi, quaere, supersint

milia; nec, maneas ut prope, finge moras:

tempora nec numera, nec crebro respice Romam,

sed fuge: tutus adhuc Parthus ab hoste fuga est. —Remedia amoris Ovidii Nasonis

saec. I.

• quidam aestivam mellationem ad arcturi exortum proferunt, quoniam ad aequinoctium autumni ab eo supersint dies XIIII, et ab aequinoctio ad vergiliarum occasum diebus XXXXVIII plurima sit erice. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II.

• Quid si numquam adeo foedis adeoque pudendis

utimur exemplis, ut non peiora supersint?

consumptis opibus vocem, Damasippe, locasti

sipario, clamosum ageres ut Phasma Catulli. —Saturae D. Iuni Iuvenalis