superesse

Discretiva

superesse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superesse	—	praesens	activa	infinitivus	supersum

Appellatio pronuntiatusque

API: /superˈesse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·es·se — morphologica: super-esse

Loci

P. Ovidius Naso ca. 2-8

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Iuppiter ut liquidis stagnare paludibus orbem

et superesse virum de tot modo milibus unum,

et superesse vidit de tot modo milibus unam,

innocuos ambo, cultores numinis ambo,

nubila disiecit nimbisque aquilone remotis

et caelo terras ostendit et aethera terris. —Metamorphoses Ovidii Nasonis

class.

• Non quicquid autem intentionem animi et prudentiam exigit protinus faciendum est, cum praecipua in hoc ars sit, quae non annos numeret, neque conceptionem solam videat, sed vires aestimet, et eo colligat, possit necne superesse, quod vel puerum vel senem vel in una muliere duo corpora simul sustineat. —De Medicina Celsi

saec. I.

• mirentur hoc ignorantes in Aegypti quondam regis, quem Amasim vocant, thorace in Rhodiorum insula Lindi in templo Minervae CCCLXV filis singula fila constare, quod se expertum nuperrime prodidit Mucianus ter cos. parvasque iam reliquias eius superesse hac experientium iniuria. —Naturalis historia Plinii