suffectu
Discretiva
suffectu dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
suffectū | —
|
—
|
—
|
supinum | ablativo | sufficiō (sufficere) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
suffectū | casus ablativus singularis | substantivi suffectus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /sufˈfek.tuː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: suf·fec·tū — morphologica: suf-ficit-u
Usus[+/-]
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Ennodius Ticinensis (474-521) = Magnus Felix Ennodius, Opera publ. Weidmann, (→ ad Universitatem Turicensem): III (DICT. 7). Item dictio cuius supra in dedicatione auditorii quando ad forum translatio facta est.
- ↑ Vicicitatio: suffectu.
Categoriae:
- Discretiva
- Formae affines
- Lingua Latina
- Linguae Latinae index inversus
- Formae affines per coniugationem
- Formae affines Latinae
- Formae affines Latinae per coniugationem
- Formae affines per declinationem
- Formae affines Latinae per declinationem
- Paginae usum dictionum indicantes
- Paginae usum dictionum Latinarum indicantes
- Paginae cum fontibus