Discretiva
|
stultorum dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| stultōrum
|
casus genitivus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi stultus
|
| stultōrum
|
casus genitivus pluralis · genus neutrum
|
adiectivi stultus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: stul·tō·rum — morphologica: stult-orum
|
|
M. Tullius Cicero
–106…–43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- ecce autem alii minuti et angusti aut omnia semper desperantes aut malivoli, invidi, difficiles, lucifugi, maledici, monstruosi, alii autem etiam amatoriis levitatibus dediti, alii petulantes, alii audaces, protervi, idem intemperantes et ignavi, numquam in sententia permanentes, quas ob causas in eorum vita nulla est intercapedo molestiae. igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]
Fontes
