stercorum

Discretiva

stercorum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
stercorum	casus genitivus pluralis	substantivi stercus

API: /ˈster.ko.rum/

Syllabificatio phonetica: ster·co·rum — morphologica: stercor-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. V.

parva matrix vero perfecta temporibus difficiles recessus partium fetui subrogat et eius augmenta premit; aut vicina passione possessa, ut emorroidis, et collectionibus in podice constitutis aut in sinu muliebri, quo nascentis transsitus impedimento tardetur, aut vesica lapide obstrusa vel oppresso longaone stercorum retentione. inter ipsum enim et vesicam matrix constituta invalescentibus vicinis opprimitur et conducto spatio clauditur. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani ^[1]^[2]

saec. VII.

Alvus est qui cibum recipit, et purgari solet. Sallustius (Hist. I, frag. 52): ‹Simulans sibi alvum purgari.› Et vocatum alvum quod abluatur, id est purgetur: ex ipso enim sordes stercorum defluunt. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Caelius Aurelianus, Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant (Gynaecia from a thirteenth century manuscript; ed. Miriam F. Drabkin et Israel E. Drabkin. - Baltimore : The J. Hopkins Press, 1951). Liber secundus, cap. 68 — stercorum
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: stercorum.
↑ ^3.0 ^3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana): Liber XI. De homine et partibus eius. Caput I. [133] — stercorum