solverentur

Discretiva

solverentur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
solverentur	tertia singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	solvō (solvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /solweˈrentur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sol·ve·ren·tur — morphologica: solv-erentur

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• in Germania trans Rhenum castris a Germanico Caesare promotis maritimo tractu fons erat aquae dulcis solus, qua pota intra biennium dentes deciderent compagesque in genibus solverentur. —Naturalis historia Plinii