solvendae
Appearance
Discretiva
solvendae dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
solvendae | casus genitivus singularis · genus femininum | gerundivi solvendus |
solvendae | casus dativus singularis · genus femininum | gerundivi solvendus |
solvendae | casus nominativus pluralis · genus femininum | gerundivi solvendus |
solvendae | casus vocativus pluralis · genus femininum | gerundivi solvendus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /solˈwendae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: sol·ven·dae — morphologica: solv-end-ae
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- alvo quidem solvendae vel in febri decoqu<i>tur quantum manus capiat in II sextariis aquae ad dimidias; bibitur sale et melle admixto nec non cum ungula suis aut gallinaceo decocta salubrius. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 18, [41] — solvendae
- ↑ Vicicitatio: solvendae.