solvendae

E Victionario

Discretiva

solvendae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
solvendae casus genitivus singularis · genus femininum gerundivi solvendus
solvendae casus dativus singularis · genus femininum gerundivi solvendus
solvendae casus nominativus pluralis · genus femininum gerundivi solvendus
solvendae casus vocativus pluralis · genus femininum gerundivi solvendus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /solˈwendae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·dae — morphologica: solv-end-ae

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • alvo quidem solvendae vel in febri decoqu<i>tur quantum manus capiat in II sextariis aquae ad dimidias; bibitur sale et melle admixto nec non cum ungula suis aut gallinaceo decocta salubrius. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 18, [41] — solvendae
  2. Vicicitatio: solvendae.