solvantur
Appearance
Discretiva
solvantur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
solvantur | tertia pluralis | praesens | passiva | coniunctivus | solvō (solvere) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /solˈwantur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: sol·van·tur — morphologica: solv-antur
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- somnum etiam facere traduntur et ulcera oris sanare commanducatae cum pane, et canis morsus virides ex aceto inlitae aut siccae cum melle * * * et vino, ita ut post diem tertium solvantur. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 20, [39] — solvantur
- ↑ Vicicitatio: solvantur.