solutione

E Victionario

Discretiva

solutione dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
solūtiōne casus ablativus singularis substantivi solūtiō

Appellatio[+/-]

API: /soluːtiˈoːne/(classice)
Syllabificatio phonetica: so·lū·ti·ō·ne — morphologica: solution-e

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • sucus et auribus purulentis instillatur et oculorum dolori. per se datur et in febribus ante accessiones II cyathis, in tertianis quartanisque praecipue, item cholericis, dysintericis et in solutione stomachi. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 91, [114] — solutione
  2. Vicicitatio: solutione.