Jump to content

scripserant

E Victionario

Discretiva

scripserant dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
scrīpserant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈskriːp.se.rant/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·se·rant — morphologica: scrips-erant

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (58 a.C.n. / 696 a.u.)

  • etsi diligenter ad me Quintus frater et Piso quae essent acta scripserant, tamen vellem tua te occupatio non impedisset quo minus, ut consuesti, ad me quid ageretur et quid intellegeres perscriberes. me adhuc Plancius liberalitate sua retinet iam aliquotiens conatum ire in Epirum. spes homini est iniecta non eadem quae mihi posse nos una decedere; quam rem sibi magno honori sperat fore. sed iam, cum adventare milites dicentur, faciendum nobis erit ut ab eo discedamus. quod cum faciemus, ad te statim mittemus, ut scias ubi simus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

saec. I.

  • Reges quidem haec invicem scripserant. Sed Rhodii urbem suam portusque dedebant Alexandro. Ille Ciliciam Socrati tradiderat, Philota regioni circa Tyrum iusso praesidere. Syriam, quae Coele appellatur, Andromacho Parmenio tradiderat bello, quod supererat, interfuturus. Rex Hephaestione Phoenices oram classe praetervehi iusso ad urbem Gazam cum omnibus copiis venit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber tertius. Ep. 22 [1] — scripserant
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: scripserant.
  3. 3.0 3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum V, [9] — scripserant