Discretiva
|
scribendam dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| scrībendam
|
casus accusativus singularis · genus femininum
|
gerundivi scrībendus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: scrī·ben·dam — morphologica: scrib-end-am
|
|
M. Tullius Cicero
–106…–43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (70 a.C.n. / 684 a.u.)
- At quo tempore futurum est? nam id maxime providendum est; etenim cum omnibus in rebus, tum in re publica permagni momenti est ratio atque inclinatio temporum. Nempe eo cum populus Romanus aliud genus hominum atque alium ordinem ad res iudicandas requirit, nempe lege de iudiciis iudicibusque novis promulgata; quam non is promulgavit quo nomine proscriptam videtis, sed hic reus, hic, inquam, sua spe atque opinione quam de vobis habet, legem illam scribendam promulgandamque curavit. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis [1][2]
Fontes
