salutatione

Discretiva

salutatione dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
salūtātiōne	casus ablativus singularis	substantivi salūtātiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /sa.luːtaːtiˈoːne/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sa·lū·tā·ti·ō·ne — morphologica: salutation-e

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Eosdem rursus legat petituros, ut Meleagrum tertium ducem acciperent. Haud aegre id impetratum est; nam et abducere Meleagrum Perdicca a rege cupiebat et unum duobus imparem futurum esse censebat. Igitur Meleagro cum phalange obviam egresso Perdicca equitum turmas antecedens occurrit. Utrumque agmen mutua salutatione facta coit, in perpetuum, ut arbitrabantur, concordia et pace firmata. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi