Discretiva
|
ruenda dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| ruenda
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
gerundivi ruendus
|
| ruenda
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
gerundivi ruendus
|
| ruenda
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi ruendus
|
| ruenda
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi ruendus
|
| ruenda
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi ruendus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ru·en·da — morphologica: ru-end-a
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| ruendā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
gerundivi ruendus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ru·en·dā — morphologica: ru-end-a
Latinitas humanistica
saec. XV. (ca. 1487/1490)
- Sed tamen usque tuis manibus licet omnia vertas
- Sintque vel arbitrio quaeque ruenda tuo
- (Pro, scelus!) ac tanto privaveris inde marito
- Me modo dum sanctos, heu, colit ille deos,
- Non facies ut fama viri, Fors diva, perempti
- In tantis pereat, diva superba, malis:
- Nam, dum Bebriacis populis, sanctissime coniunx,
- Civibus atque meis iura petita dabo,
- Te duce cuncta geram: tua nam mihi semper imago
- Ante oculos stabit rite colenda meos. —Carmina varia Naldi Naldii (1436-1513). §1, 10. Elegia, 141.
